«بچه که بودم، یکبار با مادرم از خیابان میگذشتیم که یک شماره از مجلهی «مصور» جذبم کرد...
«بچه که بودم، یکبار با مادرم از خیابان میگذشتیم که یک شماره از مجلهی «مصور» جذبم کرد. روی جلد مجله، تصویری از کرهی ماه بود وچند فضانورد که داشتند از داخل سفینه بار خالی میکردند. آنقدر از جلدش خوشم آمد که مادرم را مجبور کردم مجله را بخرد. این اولین مواجههی من با فضا بود، اما فکرش را هم نمیکردم روزی وارد ناسا شوم. من یک دانشجوی خیلی معمولی در رشتهی راه و ساختمان بودم که هیچ ربطی به فضانوردی نداشت. با اینکه دانش فضایی را دوست داشتم، اما فضایی شدن من و اجرای پروژههایی دربارهی مریخ یک اتفاق بود.» اینها حرفهای «دارا صباحی»، مهندس ارشد بخش «علوم مهندسی» JPL است. سازمانی که قسمتی از کارهای اصلی ناسا را به عهده دارد و تعداد ایرانیان شاغل در آن، کم نیست. صباحی که اکنون مهندس ارشد بخش فرودJPL («آزمایشگاه پیشرانهی جت» یا «Jet Propulsion Laboratory») محسوب میشود، در این بخش مهم از ناسا بر کارهای دیگر مهندسان نظارت دارد. آنطور که خودش میگوید: «هر وقت پروژهای دچار ریسک و خطر جدی میشود، من وارد میشوم و اشکالاتش را برطرف میکنم.» گرچه صباحی از دو سال پیش تا به حال، پروژههای زیادی در حوزهی فضا انجام داده، اما بیشتر او را به خاطر مریخنورد «کیوریاسیتی» به یاد میآورند؛ فضاپیمایی که صباحی آن را «دخترم» خطاب میکند...